ഒരു പറ്റം ആൾക്കാർ ചേർന്ന്, അല്ല ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ രണ്ടു മൂന്നു പേര് ചേർന്ന് ഒരുത്തനെ കുത്തി കുത്തി ഒരു പരുവമാക്കി. സന്തോഷമായി അവനവന്റെ കാര്യോം അന്വേഷിച്ചു നടന്ന ഒരുത്തൻ ആണെന്നോർക്കണേ. കുറെ കാലമെടുത്തു ഒന്ന് മര്യാദക്കു എഴുനേറ്റു നടക്കാനും ജോലിക്ക് പോവാനുമൊക്കെ. ആരുമില്ലായിരുന്നു സഹായത്തിന്. അവന്റെ പെണ്ണും കൊച്ചും മാത്രം, കരഞ്ഞും പിഴിഞ്ഞും കൂടെ അനുഭവിച്ചും.
ഒരു വിധം ഭേദമായി പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ മുകളിൽ പറഞ്ഞ ആൾക്കാർ വീണ്ടും. അവരെ കൂടെ കൂട്ടാതെ നിവർത്തിയില്ലല്ലോ. സ്വന്തം എന്നുപറയാൻ അവരല്ലേ ഉള്ളൂ. കുറച്ചു കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പിന്നെയും തുടങ്ങി കുത്താൻ. ഇത്തവണ അവൻ അടി തെറ്റി വീണു പോയി. പണ്ടത്തെ മുറിവുകൾ ഉണങ്ങിയിരുന്നില്ലല്ലോ. പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാനാണ്? അനുഭവിക്കുകയല്ലാതെ? ഈ അവസ്ഥയിൽ എങ്ങോട്ട് പോകും? ഇവരെ വിട്ടു പോയാൽ പിന്നെ സ്വന്തമായി വേറെ ആരാണ് ഉണ്ടാവുക?
ജീവിതം അങ്ങനെ തന്നെ മുന്നോട്ടു പോവാൻ തുടങ്ങി. മിക്കവാറും സമയം അവൻ കിടപ്പ് തന്നെ ആയി. ജോലിക്ക് പോവും കുറെ ദിവസങ്ങളിൽ. അത്ര തന്നെ. ഇപ്പോഴുംസഹായതിനാരുമില്ല. പണ്ടത്തെ പോലെ തന്നെ. പെണ്ണും കൊച്ചും മാത്രമുണ്ട്, കരഞ്ഞും പിഴിഞ്ഞും കൂടെ അനുഭവിച്ചും.
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ലേലും പലർക്കും അഭിപ്രായങ്ങൾ പലതുണ്ടായിരുന്നു. “അവനെ കണ്ടാൽ അറിയാം അവൻ കുത്ത് ഇരന്നു മേടിക്കുന്നവനാണെന്ന്” എന്നൊരുത്തൻ. “ഓഹോ, ഇതൊക്കെ വല്ല്യ കാര്യമാണോ, ഞാനിതിലും നൂറു കുത്ത് കൂടുതൽ വാങ്ങിച്ചവനാണ്, പിന്നെയാ ഇവന്റെ ഒരു ജാഡ”. എന്ന് വേറൊരുത്തൻ. “എന്തൊക്കെയാണെങ്കിലും കുത്തിയവന്റെ പിറന്നാൾ ആഘോഷത്തിനു അവനെ കണ്ടില്ലല്ലോ, അത് മോശമായി”. എന്ന് മറ്റൊരുത്തനും.
ഈ കിടപ്പിലും കുത്തിനു യാതൊരു കുറവുമില്ലായിരുന്നു. കുത്തുന്നവർ പറയുന്ന ന്യായവും ശരി തന്നെ. അവർക്കും എവിടെയും പോവാൻ പറ്റില്ലല്ലോ. സന്തോഷത്തോടു കൂടെ ഓടി നടക്കുന്ന വേറെ ആൾക്കാരെ കുത്താനും വയ്യ. അപ്പോൾ പിന്നെ അവനു തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ. അവനും പെണ്ണും കൊച്ചുമാവുമ്പോൾ അനുഭവിച്ചു നല്ല പരിചയവുമുണ്ട്. പിന്നെ കുത്തുന്നവനും ഭാര്യയും കൊച്ചുങ്ങളും ഒക്കെ ഉള്ളതല്ലിയോ, അവരുടെ ജീവിതത്തിനു ഒരു പോറൽ പോലും എൽക്കരുതല്ലോ. എത്ര ശരി.
പിന്നെ കുറ്റം മാത്രം പറയരുതല്ലോ, ചിലര് പ്രാർത്ഥന ഒക്കെ നടത്തുന്നുണ്ട്. അവനു വേണ്ടി. പക്ഷെ എന്നാലും കുത്തുന്നത് നിർത്താൻ പറ്റുകയില്ലല്ലോ.
ആദ്യമാദ്യം അവൻ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു. പിന്നെ ആരും കേൾക്കാതെ. വെറുതെ എന്തിനാ സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന ആൾക്കാരെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്? സന്തോഷം എന്ന് പറയുന്നത്, വേറെ ചിലരുടെ മാത്രം കുത്തകയല്ലേ? അത് പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തവർ മിണ്ടാതിരിക്കുക, അത്ര തന്നെ. പിന്നെ പിന്നെ ഒന്ന് ഞരങ്ങും. വേദന കുറഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല. ഒരു പരിധി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എന്തും ശീലമാവും. പിന്നെ കുത്തിപ്പോൾ എന്നുമുള്ള കലാപരിപാടിയും ആയല്ലോ. മുറിവുകളാവട്ടെ കരിയുന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, പുഴുത്തു വെള്ളമൊലിക്കാനും തുടങ്ങി. ഓരോ തവണ കുത്ത് കൊള്ളുമ്പോഴും കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ, കൂടുതൽ ശക്തിയോടെ.
അവനും വിചാരിച്ചു, എന്റെ വിധി. ഈ ജീവിതം ഇങ്ങനെ കഴിയാനാവും ഈശ്വരൻ വിധിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതെ അത് തന്നെയാണ് ശരി. കുത്തുന്നവന് സ്വർഗ്ഗവും കുത്ത് കൊള്ളുന്നവന് നരകവും. നല്ല വിധി തന്നെ.
